w którym kościele

См. также в других словарях:

• kościół — m IV, D. kościółcioła, Ms. kościółciele; lm M. kościółcioły 1. «budynek dostosowany do potrzeb kultu chrześcijańskiego; w węższym znaczeniu: świątynia rzymskokatolicka» Barokowy, gotycki, romański kościół. Drewniany, murowany kościół. Kościół… …   Słownik języka polskiego

• dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… …   Słownik języka polskiego

• słyszeć — ndk VIIb, słyszećszę, słyszećszysz, słyszećszał, słyszećszeli, słyszećszany 1. «mieć słuch, odbierać wrażenia dźwiękowe; nie być głuchym, być zdolnym do słuchania» Mówił głośno, żeby go wszyscy słyszeli. Nie słyszał, co się do niego mówiło.… …   Słownik języka polskiego

• Läuten — 1. Dat loa k luien, sach de Köster, doa was me sin Wyf afstuoarwen. (Hemer in der Grafschaft Mark.) – Frommann, III, 6. Der Ton liegt auf lasse. Diesmal lasse ich läuten, ich läute nicht selbst. 2. Es ist zu spät geläutet, wenn die Kirchkinder da …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

• rok — m III, D. u, N. rokkiem; lm → lato 1. «jednostka rachuby czasu równa okresowi obiegu Ziemi wokół Słońca (ponad 365 dni), liczona według naszego kalendarza od 1 stycznia» Rok bieżący, miniony, zeszły, przyszły. Raz do roku. Raz na rok. Przed… …   Słownik języka polskiego

• tydzień — 1. rel. Biały tydzień «tydzień bezpośrednio po uroczystości Pierwszej Komunii Świętej, w którym dzieci codziennie w uroczystych, komunijnych strojach uczestniczą we mszy i przyjmują komunię świętą»: W kościele, na komunii była tylko mama Anetki i …   Słownik frazeologiczny

• kantor — I m IV, D. u, Ms. kantororze; lm M. y 1. «biuro fabryki, przedsiębiorstwa, zakładu; kancelaria kupca, przemysłowca, bankiera» 2. «instytucja handlowa lub bankowa; przedstawicielstwo handlowe; biuro pośrednictwa» Kantor wymiany. Kantor przewozowy …   Słownik języka polskiego

• kantor — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. kantororze; lm M. kantororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rel. {{/stl 8}}{{stl 7}} główny śpiewak w synagodze {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

• kuria — ż I, DCMs. kuriarii; lm D. kuriarii (kuriaryj) 1. «w niektórych kościołach chrześcijańskich (np. katolickim): zespół kolegialnych urzędów duchownych, działających z ramienia biskupa, mających władzę wykonawczą i sądowniczą na określonym terenie… …   Słownik języka polskiego

• pokuta — ż IV, CMs. pokutakucie, blm «kara za jakieś wykroczenie; także: odbywanie tej kary; w wielu religiach: kara mająca stanowić moralne zadośćuczynienie za grzech» Pokuta za lekkomyślność, za lenistwo, za pychę. Ciężka, szczera pokuta. Odbyć pokutę.… …   Słownik języka polskiego